dinsdag 27 november 2012

Wat na over de streep???



 Na de wedstrijd van Mechelen lag alles een beetje stil. Éen ding is zeker stoppen met triathlon doe ik niet. Zonder  “over de streep” had ik me nooit ingeschreven voor een wedstrijd laat staan de finish gehaald. Met de schema’s en begeleiding van coach Jan is het me gelukt om de finish te halen. Nu moet ik natuurlijk op zoek naar een andere coach…
Het volgende wat me nu te doen staat is verdere doelen stellen ( en een coach zoeken J ) Oorspronkelijk was er het idee om volgend jaar richting Lanzarote te trekken om daar de Volcano te doen, die staat ten slotte op mijn ‘to do’ lijstje. Maar de wedstrijden van mijn ventje hebben daar anders over beslist J

Een beetje snuffelend tussen alle wedstrijden kwam die uit bij Tristar Monaco en schreef zich gelijk in. Mooie streek, goede temperaturen, wat moet een mens nog meer hebben…
Toen kwam die op het idee dat het misschien ook iets voor mij was.
 Klinkt niet slecht dacht ik… 1km zwemmen (moet te doen zijn), 10km lopen (zal binnen een jaartje ook wel goed gaan) maar dan …100km fietsen (BEN JE GEK!!!). Maar schatje, je hebt een jaar de tijd om te trainen hé. “Ok” zei ik als jij me traint! En de deal was gesloten. (coach gevonden!) Volgend jaar 1 september sta ik dus aan de start van de Tristar in Monaco.
Omdat fietsen niet echt men sterkste punt is zal daar dus stevig op moeten getraind worden, rolletjes in de garage plaats. ( naast die van Bruno ) en een paar goeie films en we zijn vertrokken zeker J

Dit jaar staan er enkel nog wat kleine wedstrijdjes op het programma. O.a de corrida in Leuven en de santa MTB in Averbode .

In mei trekken we dan ipv naar Lanza naar Mallorca op triathlonstage om de beentjes al eens te testen. Volgend jaar zal een leuk jaar worden en ik kijk al uit naar 1 september…D-day!

Het  “over de streep” jaar was superleuk en ik vergeet natuurlijk mijn mede “over de strepers” niet. Tristan en Lies, ik ben blij dat ik jullie leren kennen heb en ik hoop dat we mekaar nog dikwijls tegen mogen komen J. En natuurlijk niet te vergeten ,Jan, die de schema’s maakte en ons begeleidde naar de finish.


dinsdag 18 september 2012

Laatste wedstrijd!


Zondag 16 september

De laatste wedstrijd en tegelijk ook het einde van het “over de streep” project. Zoals gewoonlijk was ik al een paar dagen ervoor de nodige zenuwen aan het krijgen. Met natuurlijk de steeds terugkerende vragen zoals…ging ik het wel kunnen, zou ik het einde halen…enz….
3 weken voor de wedstrijd kwam ik slecht neer tijdens de hapkido training ( nee niet tijdens het “vechten”! ) met als resultaat een scheurtje in de rugspier. Met als resultaat dat trainingen op een wel zeer laag pitje moesten gezet worden.  De fiets bleef op stal en de loopschoenen in de kast, alleen zwemmen ging nog een beetje. Gedurende 3 weken goed blijven zwemmen en de laatste week een beetje gefietst en gelopen. Mijn zelfvertrouwen stond op dat moment onder nul….
Maar toch, ingeschreven is ingeschreven en ik ging mij niet laten kennen natuurlijk J
Zondagmorgen vertrokken we dus richting Mechelen. Daar aangekomen eerst de chip gaan halen, alles in de wisselzones zetten en dan richting start.
Met in de 60 dames stonden we daar op het strand, het was de eerste keer dat we niet moesten vertrekken van in het water. Lies was er ook dus konden we nog effe de tactiek van de dag bespreken, we waren het over 1 ding eens…aankomen!.  Geweldige tactiek vind ik dit.



Om 10 uur werd het startschot gegeven en sprongen we als visjes in het water. Ik had direct een goede baan , geen last van andermans benen of armen, Super!! Mijn tempo zat onmiddellijk goed en ben gewoon rustig kunnen blijven doorzwemmen tot het einde. Na 14’28”  zaten mijn 750m erop en konden we aan de fietsproef beginnen. Hier wil ik dan vooral mijn ventje heel hard bedanken omdat die me leren zwemmen heeft. Vorig jaar geraakte ik nog niet aan de overkant van het zwembad :-) .
Eerst nog een gevecht met de wetsuit (dringend een training op doen!) ik krijg dat ding nooit uit op een gewone rustige manier.


Eens de fiets op konden we beginnen aan 2 rondjes in totaal 20 km. Mijn eerste zorg was, een wiel vinden en liefst zo snel mogelijk. Al snel had ik dat wiel en was ik toch effe gerust.


Echter na het eerste keerpunt was ik mijn wiel al kwijt J. Het fietsen heb ik op mijn eigen tempo afgemaakt net zoals het lopen. Fietsen bleek achteraf toch iets sneller dan de vorige triathlon…dus we maken vorderingen !! Lopen was dezelfde tijd maar op een veel rustigere manier, dus…weer vorderingen!! :-D
Na 1uur 33 kwamen we over de streep en het gaf weer een supergevoel!!!


Tijdens de wintermaanden weten we dus wat te doen, fietsen en lopen moeten beter!
Stiekeme plannen voor volgend jaar zijn er reeds maar daar houd ik jullie van op de hoogte als ze iets concreter zijn :-D

Groetjes Wendy

maandag 9 juli 2012

Triathlon Vilvoorde


Eindelijk was de dag dan aangebroken. Mijn eerste echte triathlon!
De wedstrijd begon pas ’s middags dus ik had heel de morgen tijd om mijn materiaal bijeen te pakken en te checken en te dubbel checken. Natuurlijk ook veel tijd om heel zenuwachtig rond te lopen J
Om 11 uur vertrokken we richting Vilvoorde. Eerst moest ik mijn nummer gaan afhalen en loopgerief klaarzetten in de wisselzone. Best al spannend want mijn ventje kon niet mee de wisselzone in en kon dus niet ingrijpen als ik iets vergat.

Daarna ging het richting zwemstart. De fiets uit de auto en nogmaals checken of alles in orde was, bandjes oppompen drinkbus erop en kilometerteller op nul. Schoenen aan helm op en de fiets wegbrengen naar de 2de wisselzone. Een strenge referee wees me er al onmiddellijk op dat men helm niet goed zat. Ik had bij nader inzien gewoon de verkeerde rij gekozen want niemand zijn helm stond goed op, ze ging er bijna de meetlat bij halen J


Eens de fiets klaarstond moest de wetsuit aan, vermits het water 21,8° was mochten we die aandoen. Stipt om half 2 ging het startschot af en vertrokken we voor onze 500m.
We moesten 2 rondjes (het waren eigenlijk vierkantjes) doen, telkens van boei tot boei. Het ging allemaal vrij vlotjes en na 12’48’’ kwamen we uit het water. Wetsuit uit en fiets op.









 De volgende 20 km was beuken tegen de wind, en na een kleine 10 km begon het nog te hagelen ook. Ideaal fietsweer dus J…. Ik haat wind!!! 2 rondes moesten we doen en de wind wilde maar niet vannachter komen alleen recht in het gezicht of langs opzij, zodat je lekker zwalpend over de baan ging.





Uiteindelijk kwam ik na 42’ aan op de Grote Markt om daar mijn loopschoentjes te pakken en aan de laatste 5 km van de wedstrijd te beginnen. De beentjes voelde nog vrij soepel maar in het begin van de tweede ronde kwam de man met hamer toch even langs. Gelukkig stond mijn ventje in de buurt en die heeft hem vriendelijk verzocht terug naar huis te gaan. Even wat peptalk en ik kon verder voor mijn laatste 2,5km. 

Na 1h28 kwam ik eindelijk over de streep, ik had het gehaald !!! ODS zus Lies stond me aan de streep op te wachten die had ook haar triatlon (haar 3de reeds!!) weer tot een goed einde gebracht.

Supergelukkig was ik …het was me gelukt, in een tijd die ik helemaal niet in gedachte had. 







woensdag 4 juli 2012

Nog 4 dagen te gaan…




Binnen 4 dagen is het zover, mijn eerste triatlon. Het is weliswaar een achtste maar toch staan de zenuwen al redelijk gespannen. Mijn ODSzusje Lies heeft er al 2 achter de rug ondertussen en heeft me al wat moed gegeven. Ook zij zal zondag in Vilvoorde starten. Tristan de derde uit de ODSfamilie neemt de kwart voor zijn rekening.
Vorige week heb ik een eerste “open water” training gehad en die viel reuze mee. Het eerste probleem was snel overwonnen, nl.  het gevecht met de wetsuit! Het ging vrij vlotjes aan maar voelde me wel een beetje een sardientje in een blik. J
Na enige uitleg van Jan gingen we in het water. Het water voelde zalig alleen die vieze dingen op de bodem moest er van mij niet bij zijn. We zwommen een paar keer naar het vlaggetje, de eerste keer met een omweg. (Mijn oriëntatie is nog niet zo geweldig). Ik moest de koord onder water volgen volgens Jan... “HUH welke koord, ik zie niks!” Toen moest ik in zijn voeten zwemmen…..waar. welke voeten?  Na enige tijd lukte het me toch om op een redelijk rechte lijn te zwemmen. … Coach Jan bleef goed in mijn buurt en gaf me enkele nuttige tips.
 Natuurlijk was deze kennismaking met “open water” geen vergelijk met het geplons en gevecht van in een wedstrijd maar toch…
Deze week is een rustige week qua training. Beetje loslopen, losfietsen en rustig zwemmen. En vooral goed eten én drinken. (hoort daar ook een glaasje wijn bij? J )
De trainingen zij goed gevolgd dus IK BEN ER KLAAR VOOR!!
Samen met Lies en Tristan zullen we zondag “over de streep” komen!




vrijdag 11 mei 2012

Karhu jogging


06 mei 2012


Zondagmorgen 09:30, het is tijd om richting Lille te vertrekken. Om 11 uur ben ik ingeschreven om de Karhu Jogging te lopen. Een 6 km doorheen de lilse bergen.
’s Middags staat de kwart triatlon op het programma waar ik mijn ventje ga aanmoedigen. Het is niet echt aangenaam weer, echt koud, zelfs mijn handschoenen en muts gaan mee. (nee, ik overdrijf niet het was echt koud). Om half 11 komen we aan in Lille, er was nog weinig beweging te zien van andere lopers. Ondertussen waren we ook al te weten gekomen dat de triatlon een duatlon geworden was omdat het water te koud was.
Ik ging men nummer halen en trok richting start. Vlak voor we moesten vertrekken trok in men outfit aan om toch maar zo lang mogelijk iets warms aan te houden. Aan de start stonden ongeveer 18 mensen. 







Het was de loopwedstrijd met het minste aantal deelnemers denk ik. J En PANG!! We waren vertrokken….

De Karhubeer was ook van de partij, we moesten proberen voor hem aan te komen dan kregen we een T shirt J. Maar zodra het startschot gegeven was schoot de beer er vandoor en kon ik nog net zijn staartje aan het eind van het strand zien verdwijnen.



Het was een zwaar parcour…strand, drassig en enkele korte krachtige kuitenbijtertjes.                                                                   Op het einde van de eerste ronde stond mijn ventje op de goeie plaats foto’s te trekken. Rood van de inspanning en strompelend de berg op werd ik vastgelegd op de gevoelige plaat!

Na 42 minuutjes kwam ik aan, best wel tevreden over de tijd want het was een zwaar parcour.



Aan de aankomst wachtte ons nog een verrassing. Omdat er zo weinig lopers waren komen opdagen waren er veel te veel T shirts en kreeg iedereen er dus eentje. J





Het was weer een leuke wedstrijd en ik kijk al uit naar de volgende!!

vrijdag 27 april 2012



 Pechweek


Van een pechweek gesproken. Donderdag kreeg ik plots tandpijn, niet zomaar effe tandpijn, het bleef duren. Dus de volgende dag nemen we een brufentje, de rest van de dag kon ik redelijk pijnvrij doorbrengen. In het weekend begon het pas echt. Elke keer mijn hart een slag gaf, gaf mijn tandje er ook één. Ik had maar één wens het hele weekend “ik hoop dat men tand eruit valt”!!!. Toen de dosis sidergine en brufen bijna op was kon ik naar de tandarts. Diezelfde dag was de pijn weg, geweldig!! Nu moet ik niet naar de tandarts (dacht ik, maar daar was mijn ventje het niet mee eens). Dus toch richting martelbank (hoe noem je zoiets anders). De tandarts wist me te vertellen dat de zenuw die ontstoken was, en die dus ook die geweldige pijnen gaf, ondertussen dood was J. Super!! dan ben ik er ineens vanaf. Nee hoor, ik mag nog 5 keer terugkomen….Dus de komende weken zal het sporten zijn afwisselend met tandartsbezoeken.
Dit was probleem 1. Ik weet het je hebt je tanden niet nodig om te sporten maar met tandpijn kan je gewoon niet sporten. Ik kan op zo een moment alleen maar heel vies gezind rondlopen.

Probleem 2

Je af en toe eens helemaal uitrekken is gezond….
Bij deze bewijs ik het tegendeel J
Gisteren was ik op bezoek bij Bonneke (= bomma J ), en na een tijdje in de zetel gezeten te hebben rek ik me eens flink uit en dat had ik nu juist iets minder hevig moeten doen.
Diezelfde avond voelde ik al dat het niet juist zat. Men arm ging niet meer omhoog of opzij. Het beterde niet dus 2 dagen later ( ik wacht altijd effe af, het moest zo eens direct over gaan) ging ik maar naar de dokter. Na een hele uitleg met moeilijke woorden kwam het er uiteindelijk op neer dat ik iets in de schouder goed verokken had. Ijs leggen en afwachten, als het na het weekend niet beter is zit er hoogstwaarschijnlijk een scheurtje in.
Dus rust is de boodschap, ofwel een alternatief zoeken. “Op naar de fitclass” toestellen en oefeningen genoeg waar je geen arm voor nodig hebt J

zondag 22 april 2012


Zwemloop Brugge 22/04/2012





Het is zondagmorgen 06:00 en de wekker loopt af, zelfs als dit op een doordeweekse dag gebeurt verklaar ik mezelf gek. Om 6 uur opstaan vervolgens 2 uur rijden om dan in koud water te springen en nog 5 km te moeten lopen in de koude…… Waar zijn we in godsnaam aan begonnen! J. Je moet er iets voor over hebben om over die streep te komen!
Na mijn eerste duathlon vond ik het ook nodig om een zwemloop te doen kwestie van alles eens te combineren. Een laatstejaarsstudent van het KTA in Brugge moest voor zijn eindwerk een zwemloop organiseren, dé ideale gelegenheid om dit een keertje mee te doen.


Aangekomen in Brugge gingen we ons eerst aanmelden en ons nummer afhalen. Het nummer werd onmiddellijk getatoeëerd op armen en benen (net echt J ) en we kregen onze box mee voor het loopgerei in te steken. Bruno deed ook mee en vertrok 20 minuten voor mij. Na enige tijd rond gekeken te hebben kwam ik tot het besef dat er wel heel veel mannen waren, we waren met 2 vrouwen.  Mijn zelfvertrouwen daalde weer een beetje en de drempel om mee te doen werd een stuk hoger. Elke groep bestond  uit 5 mensen, ieder kreeg een baan. In de groep voor mij stopte een zwemmer na een 200 m om effe op adem te komen… oef! Er zijn er nog die problemen hebben, na dit gezien te hebben had ik terug wat moed J


09:20 we moesten ons klaarmaken om te verrekken, met z’n vijven( 4 mannen en ik) gingen we het water in. We kregen nog een laatste info… als ze gele bordje in het water steken moeten we nog 100m…das interessant, ik geraak namelijk altijd men tel kwijt als ik baantjes trek.
3…2…1… en we zijn vertrokken. Ik moet zeggen het ging eigenlijk heel vlot, uiteraard waren de mannen eerst uit het water en had ik het zwembad nog even helemaal voor mij alleen (wat een luxe, moest ik van profiteren hé gebeurt niet vaak J ). Ik had de tel goed bijgehouden en ging voor de laatste 100m…maar het gele bordje kwam niet. Had ik dan toch verkeerd geteld? Na nog een keer heen en weer gezwommen te hebben nog geen geel bordje???? Hoe kan dat nu???? Verder zwemmen dus, nog een keer heen en terug…geen geel bordje…Toch effe vragen hoeveel baantjes ik nog moet. De jongen aan de kant antwoordde doodleuk, “Oh je bent er al hoor”… grrrrrrr. Ok, uit het bad, loopschoenen aan en vertrekken.
3 toertjes lopen en we zijn er weer. In toer 2 en 3 kreeg ik gezelschap van mijn schatje en die gingen dus veel sneller voorbij J. In de laatste toer kwamen er 2 lopers dichterbij, dit mocht ik niet laten gebeuren (het competitiebeestje kwam effen boven) en de versnelling werd een beetje hoger gezet J. Na 43 minuten kwam ik over de streep, met een goed gevoel en natuurlijk weer blij dat ik toch meegedaan had.


Op naar de volgende wedstrijd!!

dinsdag 10 april 2012




Mijn eerste duathlon



10 april

Het is een tijdje geleden dat ik nog eens iets op mijn blogje geschreven heb maar hier zijn we weer!!

We zijn reeds 4 weken ver met de trainingen. Alles verloopt redelijk naar wens en ik voel stilletjes aan toch dat ik vooruitgang boek. 
Het zwemmen lukt vrij goed, 500m begint bijna te lukken in één keer zonder ademsnakkend aan te komen.
Het lopen vordert traagjes maar de kilometers worden stilletjes aan opgebouwd. Snelheid speelt geen rol, aankomen wel!


De fietstrainingen beperken zich op het moment tot een vast parcourtje om de houding wat gewoon te worden. Een ritje naar de Paalse Plas een keer of 2 rond rijden en terug naar huis. Het voordeel van deze route, superfietspad met weinig steentjes. Banden vervangen is nog niet mijn sterkste kant :-)

Anderhalve week geleden las ik op de website van de VTDL dat er een Ladies Fun Duathlon werd gehouden in Herentals. Na lang twijfelen schreef ik me in, het was tenslotte voor de fun :-)
Een dag voor de duathlon kwam het getwijfel, zou ik het wel kunnen, kon ik niet verkeerd rijden, wat als het fietsen niet lukt, wat als ik lek rijd.....(en zo kan ik nog wel effe doorgaan)

Maandag 9 april

maandag was het dan zover, de wedstrijd begon om 14:00. Nadat ik alles had klaargelegd en 10 maal had gecheckt en gedubbelchekt konden we vertrekken. Oh ja... de fiets nog :-), mijn schatje was zo lief geweest om die al in de koffer steken. Wat zouden we toch zonder die lieverd doen? :-)

Aangekomen in Herentals gingen we eerst mijn startnummer halen.
Onderweg kwamen we nog "over de streper" Nancy tegen van vorig seizoen. Na een motiverende babbel ging ik alles klaarzetten.
De fiets werd goed zichtbaar gezet in een recht lijn tov de plaats waar je binnen kwam met het lopen, kwestie van hem goed terug te vinden (weer een tip van mijn schatje :-) )



















Alles werd mooi klaargelegd, schoentjes handschoenen en bril. Helm aan het stuur en fietstruitje met lange mouwen. Drinkbus in de houder en alles was klaar, ik kon vertrekken!




























Om 14:00 werd dan het startsein gegeven. Ik vertrok heel kalm aan wilde niks forceren, aankomen is belangrijker dan onderweg moeten opgeven omdat ik te hevig was.
De 5 km vlogen om voor ik het wist stond ik aan mijn fiets. Loopschoenen uit fietsschoenen aan truitje aan helm en weg. 







20 km...hopelijk rijd ik niet verkeerd...

Ronde 1 ging goed op het gemakje trapte ik door. Ergens in ronde 2 reed er mij een dame voorbij en het wiel van die fiets lonkte wel heel uitdagend naar mij :-) Inpikken maar! (met toestemming van de dame uiteraard). Ook op deze manier vlogen ronde 2 en 3 voorbij,  en voor ik het wist was ik mijn fietsschoenen alweer aan het ruilen voor mijn loopschoenen. Nog een belangrijke tip van mijn schatje "vetrek niet te snel! "









Nog 2,5 km te gaan, dat zal wel lukken....
Maar nog geen 500m en de beentjes hadden me iets te zeggen. Wij zijn op gedaan :-) Maar dan kennen ze mij nog niet. Traag lopen Wendy en het komt in orde. 
Inderdaad na een kilometertje werden de beentjes terug een beetje losser en konden we richting streep gaan.






En YES! daar was de streep, we hebben het gehaald. Het is een begin de eerste streep is binnen, op naar de volgende!












donderdag 1 maart 2012

Woensdag 29 februari

Eindelijk de grote dag, de ontmoeting met de andere 2 over de strepers. 's Morgens was ik best wel zenuwachtig ...ging ik wel kunnen volgen, wat staat me te wachten????  Eens daar aangekomen viel de stress volledig weg. Lies en Tristan bleken 2 toffe collega's te zijn met een gezonde dosis humor :-). Jan was al gekend en Pieter werd ook voorgesteld. Pieter studeert sportmanagement en kwam stage doen. Maar is ondertussen gepromoveerd tot fotograaf en manager van dienst. :-)

We kregen allemaal dezelfde outfit en we zochten onze juiste maten bijeen. Het passen kon beginnen. We hesen ons in de pakjes en ze werden goedgekeurd door de omringende critici. Best wel leuk allemaal dezelfde outfit. Het fototoestel werd bovengehaald en de fotoshoot kon beginnen.

Tijdens het eten werden de schema's uitgelegd en er werden doelen besproken voor het verder verloop van het jaar.
Daarna vertrokken we richting sportkot voor een looptraining en zwemtraining. Na een paar techniekoefeningen en rondjes rond de piste kregen we tips en tricks voor een betere looptechniek. Jan deed even voor hoe ik liep en dat was alles behalve een sierlijke gazelle. Conclusie nog veel werk aan de winkel.
Toen de looptraining was afgelopen ging het richting zwembad. Ook daar kregen we weer heel veel nuttige tips die we kunnen gebruiken in onze verdere triatloncarriëre :-).
Na het zwemmen ging het richting huiswaarts, om daarna héél ongeduldig op ons schema en de foto's te wachten die deze dag getrokken zijn door onze fotograaf van dienst Pieter.

Bedankt Jan en Pieter voor de vele tips!!!

maandag 27 februari 2012

Over de streep

Oktober 2011


De Vlaams  triatlon liga(vtdl) heeft een 3 maandelijks tijdschrift "stop and go", die ene keer was het een voor mij speciale editie. Ze zochten namelijk kandidaten die gedurende één seizoen zouden gecoacht worden door de vtdl naar 1 of meerdere triatlons. Dit is mijn kans dacht ik. Diezelfde dag nog begon ik aan mijn motivatiebrief en de dag erna ging die de post op. Natuurlijk verwacht je zo snel mogelijk een antwoord, maar nee hoor mijn geduld werd serieus op de proef gesteld. (ik heb misschien wel niet zo heel veel geduld). In december werd ik een beetje ongerust, stel dat ze hem niet gekregen hebben...Ik kon maar 1 ding doen,bellen!
Na het telefoontje was ik gerustgesteld, mijn brief was aangekomen ik moest alleen nog een beetje geduld hebben. In januari kwam eindelijk het langverwachte telefoontje. Ik mocht op gesprek komen "YES" zo ver zijn we al. Het gesprek vond plaats in Kessel Lo op het bureau van de VTDL. Het ging er ontspannen aan toe en ik had er een goed gevoel bij maar er waren nog kandidaten die moesten komen dus, nog even geduld hebben :-)

16 februari


In mijn mailbox een mailtje van Jan Van Buggenhout....het mailtje begint met "Beste over de streep deelnemers"...YES, YES, YES!!!! ik ben erbij. Eindelijk zekerheid en de start van een wel zeer speciale en sportieve ervaring.

Daarna ging het redelijk snel. Er werd over en weer gemaild om tot een eerste afspraak te komen, niet makkelijk met 4 druk bezette mensen. Maar uiteindelijk toch een gaatje gevonden, onze eerste afspraak zal plaats vinden woensdag 29 februari. Die dag wordt er een loop en een zwemtest gedaan. Er wordt kledij gepast en fotootjes genomen.
Toch al ietwat zenuwachtig kijk ik uit naar de eerste samenkomst van ons drieën samen met coach Jan.

Tot woensdag!!

Hoe is het idee ontstaan....

Reeds 4 jaar volg ik Bruno (mijn partner) naar zijn wedstrijden en ik moet zeggen het begon alsmaar meer en meer te kriebelen om zelf ook te "triatlonnen". Maar is triatlon niet alleen voor supersterke mannen of vrouwen? Ik was sportief maar lopen had ik nog nooit gedaan, als ik tijdens het fietsen een brug zag viel ik stil  en zwemmen was een combinatie van schoolslag armen en dolfijnbenen :-)
Dus als ik het ooit wilde kunnen was er heel zacht uitgedrukt nog veel (lees oneindig veel) werk aan de winkel.
2 jaar later stond ik nog bijna even ver. Ik kon toch al 4 km lopen, had ondertussen een koersfiets en 2 baantjes zwemmen lukte ook al. Wat niet echt voldoende is voor een triatlon denk ik.
Bruno daar en tegen was ondertussen klaar voor zijn allereerste Iron Man, en samen vertrokken we voor een sportieve vakantie naar Lanzarote.












Lanzarote 2010


De eerste Iron Man die Bruno meedeed en die ik als supporter meemaakte was om het in één woord te omschrijven "WAAUW". Je ziet mannen, vrouwen van alle leeftijden, en ze zijn allemaal één voor één winnaars. Van de eerste tot de laatste die over de streep komt, voor allen van heb ik een diep en eindeloos respect.
Op zo'n een moment denk je wel eens dit wil ik ook!! Maar dat moment verdween niet het bleef in mijn hoofd ronddwalen....


 Ook in 2011 stond ik in Lanza als supporter aan de kant de longen uit mijn lijf te schreeuwen om mijn ventje aan te moedigen. Ook toen weer het eindeloze respect voor de deelnemers en natuurlijk nog altijd dat moment van "dit wil ik ook".