Over de streep

Oktober 2011


De Vlaams  triatlon liga(vtdl) heeft een 3 maandelijks tijdschrift "stop and go", die ene keer was het een voor mij speciale editie. Ze zochten namelijk kandidaten die gedurende één seizoen zouden gecoacht worden door de vtdl naar 1 of meerdere triatlons. Dit is mijn kans dacht ik. Diezelfde dag nog begon ik aan mijn motivatiebrief en de dag erna ging die de post op. Natuurlijk verwacht je zo snel mogelijk een antwoord, maar nee hoor mijn geduld werd serieus op de proef gesteld. (ik heb misschien wel niet zo heel veel geduld). In december werd ik een beetje ongerust, stel dat ze hem niet gekregen hebben...Ik kon maar 1 ding doen,bellen!
Na het telefoontje was ik gerustgesteld, mijn brief was aangekomen ik moest alleen nog een beetje geduld hebben. In januari kwam eindelijk het langverwachte telefoontje. Ik mocht op gesprek komen "YES" zo ver zijn we al. Het gesprek vond plaats in Kessel Lo op het bureau van de VTDL. Het ging er ontspannen aan toe en ik had er een goed gevoel bij maar er waren nog kandidaten die moesten komen dus, nog even geduld hebben :-)

16 februari


In mijn mailbox een mailtje van Jan Van Buggenhout....het mailtje begint met "Beste over de streep deelnemers"...YES, YES, YES!!!! ik ben erbij. Eindelijk zekerheid en de start van een wel zeer speciale en sportieve ervaring.

Daarna ging het redelijk snel. Er werd over en weer gemaild om tot een eerste afspraak te komen, niet makkelijk met 4 druk bezette mensen. Maar uiteindelijk toch een gaatje gevonden, onze eerste afspraak zal plaats vinden woensdag 29 februari. Die dag wordt er een loop en een zwemtest gedaan. Er wordt kledij gepast en fotootjes genomen.
Toch al ietwat zenuwachtig kijk ik uit naar de eerste samenkomst van ons drieën samen met coach Jan.

Tot woensdag!!

Hoe is het idee ontstaan....

Reeds 4 jaar volg ik Bruno (mijn partner) naar zijn wedstrijden en ik moet zeggen het begon alsmaar meer en meer te kriebelen om zelf ook te "triatlonnen". Maar is triatlon niet alleen voor supersterke mannen of vrouwen? Ik was sportief maar lopen had ik nog nooit gedaan, als ik tijdens het fietsen een brug zag viel ik stil  en zwemmen was een combinatie van schoolslag armen en dolfijnbenen :-)
Dus als ik het ooit wilde kunnen was er heel zacht uitgedrukt nog veel (lees oneindig veel) werk aan de winkel.
2 jaar later stond ik nog bijna even ver. Ik kon toch al 4 km lopen, had ondertussen een koersfiets en 2 baantjes zwemmen lukte ook al. Wat niet echt voldoende is voor een triatlon denk ik.
Bruno daar en tegen was ondertussen klaar voor zijn allereerste Iron Man, en samen vertrokken we voor een sportieve vakantie naar Lanzarote.












Lanzarote 2010


De eerste Iron Man die Bruno meedeed en die ik als supporter meemaakte was om het in één woord te omschrijven "WAAUW". Je ziet mannen, vrouwen van alle leeftijden, en ze zijn allemaal één voor één winnaars. Van de eerste tot de laatste die over de streep komt, voor allen van heb ik een diep en eindeloos respect.
Op zo'n een moment denk je wel eens dit wil ik ook!! Maar dat moment verdween niet het bleef in mijn hoofd ronddwalen....

 Ook in 2011 stond ik in Lanza als supporter aan de kant de longen uit mijn lijf te schreeuwen om mijn ventje aan te moedigen. Ook toen weer het eindeloze respect voor de deelnemers en natuurlijk nog altijd dat moment van "dit wil ik ook".