Wat na over de streep???

 Na de wedstrijd van Mechelen lag alles een beetje stil. Éen ding is zeker stoppen met triathlon doe ik niet. Zonder  “over de streep” had ik me nooit ingeschreven voor een wedstrijd laat staan de finish gehaald. Met de schema’s en begeleiding van coach Jan is het me gelukt om de finish te halen. Nu moet ik natuurlijk op zoek naar een andere coach…

Het volgende wat me nu te doen staat is verdere doelen stellen ( en een coach zoeken J ) Oorspronkelijk was er het idee om volgend jaar richting Lanzarote te trekken om daar de Volcano te doen, die staat ten slotte op mijn ‘to do’ lijstje. Maar de wedstrijden van mijn ventje hebben daar anders over beslist J

Een beetje snuffelend tussen alle wedstrijden kwam die uit bij Tristar Monaco en schreef zich gelijk in. Mooie streek, goede temperaturen, wat moet een mens nog meer hebben…

Toen kwam die op het idee dat het misschien ook iets voor mij was.

 Klinkt niet slecht dacht ik… 1km zwemmen (moet te doen zijn), 10km lopen (zal binnen een jaartje ook wel goed gaan) maar dan …100km fietsen (BEN JE GEK!!!). Maar schatje, je hebt een jaar de tijd om te trainen hé. “Ok” zei ik als jij me traint! En de deal was gesloten. (coach gevonden!) Volgend jaar 1 september sta ik dus aan de start van de Tristar in Monaco.

Omdat fietsen niet echt men sterkste punt is zal daar dus stevig op moeten getraind worden, rolletjes in de garage plaats. ( naast die van Bruno ) en een paar goeie films en we zijn vertrokken zeker J

Dit jaar staan er enkel nog wat kleine wedstrijdjes op het programma. O.a de corrida in Leuven en de santa MTB in Averbode .

In mei trekken we dan ipv naar Lanza naar Mallorca op triathlonstage om de beentjes al eens te testen. Volgend jaar zal een leuk jaar worden en ik kijk al uit naar 1 september…D-day!

Het  “over de streep” jaar was superleuk en ik vergeet natuurlijk mijn mede “over de strepers” niet. Tristan en Lies, ik ben blij dat ik jullie leren kennen heb en ik hoop dat we mekaar nog dikwijls tegen mogen komen J. En natuurlijk niet te vergeten ,Jan, die de schema’s maakte en ons begeleidde naar de finish.

Laatste wedstrijd!

Zondag 16 september

De laatste wedstrijd en tegelijk ook het einde van het “over de streep” project. Zoals gewoonlijk was ik al een paar dagen ervoor de nodige zenuwen aan het krijgen. Met natuurlijk de steeds terugkerende vragen zoals…ging ik het wel kunnen, zou ik het einde halen…enz….

3 weken voor de wedstrijd kwam ik slecht neer tijdens de hapkido training ( nee niet tijdens het “vechten”! ) met als resultaat een scheurtje in de rugspier. Met als resultaat dat trainingen op een wel zeer laag pitje moesten gezet worden.  De fiets bleef op stal en de loopschoenen in de kast, alleen zwemmen ging nog een beetje. Gedurende 3 weken goed blijven zwemmen en de laatste week een beetje gefietst en gelopen. Mijn zelfvertrouwen stond op dat moment onder nul….

Maar toch, ingeschreven is ingeschreven en ik ging mij niet laten kennen natuurlijk J

Zondagmorgen vertrokken we dus richting Mechelen. Daar aangekomen eerst de chip gaan halen, alles in de wisselzones zetten en dan richting start.

Met in de 60 dames stonden we daar op het strand, het was de eerste keer dat we niet moesten vertrekken van in het water. Lies was er ook dus konden we nog effe de tactiek van de dag bespreken, we waren het over 1 ding eens…aankomen!.  Geweldige tactiek vind ik dit.

Om 10 uur werd het startschot gegeven en sprongen we als visjes in het water. Ik had direct een goede baan , geen last van andermans benen of armen, Super!! Mijn tempo zat onmiddellijk goed en ben gewoon rustig kunnen blijven doorzwemmen tot het einde. Na 14’28”  zaten mijn 750m erop en konden we aan de fietsproef beginnen. Hier wil ik dan vooral mijn ventje heel hard bedanken omdat die me leren zwemmen heeft. Vorig jaar geraakte ik nog niet aan de overkant van het zwembad :-) .
Eerst nog een gevecht met de wetsuit (dringend een training op doen!) ik krijg dat ding nooit uit op een gewone rustige manier.

Eens de fiets op konden we beginnen aan 2 rondjes in totaal 20 km. Mijn eerste zorg was, een wiel vinden en liefst zo snel mogelijk. Al snel had ik dat wiel en was ik toch effe gerust.

Echter na het eerste keerpunt was ik mijn wiel al kwijt J. Het fietsen heb ik op mijn eigen tempo afgemaakt net zoals het lopen. Fietsen bleek achteraf toch iets sneller dan de vorige triathlon…dus we maken vorderingen !! Lopen was dezelfde tijd maar op een veel rustigere manier, dus…weer vorderingen!! :-D

Na 1uur 33 kwamen we over de streep en het gaf weer een supergevoel!!!

Tijdens de wintermaanden weten we dus wat te doen, fietsen en lopen moeten beter!

Stiekeme plannen voor volgend jaar zijn er reeds maar daar houd ik jullie van op de hoogte als ze iets concreter zijn :-D

Groetjes Wendy

Triathlon Vilvoorde

Eindelijk was de dag dan aangebroken. Mijn eerste echte triathlon!

De wedstrijd begon pas ’s middags dus ik had heel de morgen tijd om mijn materiaal bijeen te pakken en te checken en te dubbel checken. Natuurlijk ook veel tijd om heel zenuwachtig rond te lopen J

Om 11 uur vertrokken we richting Vilvoorde. Eerst moest ik mijn nummer gaan afhalen en loopgerief klaarzetten in de wisselzone. Best al spannend want mijn ventje kon niet mee de wisselzone in en kon dus niet ingrijpen als ik iets vergat.

Daarna ging het richting zwemstart. De fiets uit de auto en nogmaals checken of alles in orde was, bandjes oppompen drinkbus erop en kilometerteller op nul. Schoenen aan helm op en de fiets wegbrengen naar de 2^de wisselzone. Een strenge referee wees me er al onmiddellijk op dat men helm niet goed zat. Ik had bij nader inzien gewoon de verkeerde rij gekozen want niemand zijn helm stond goed op, ze ging er bijna de meetlat bij halen J

Eens de fiets klaarstond moest de wetsuit aan, vermits het water 21,8° was mochten we die aandoen. Stipt om half 2 ging het startschot af en vertrokken we voor onze 500m.

We moesten 2 rondjes (het waren eigenlijk vierkantjes) doen, telkens van boei tot boei. Het ging allemaal vrij vlotjes en na 12’48’’ kwamen we uit het water. Wetsuit uit en fiets op.

 De volgende 20 km was beuken tegen de wind, en na een kleine 10 km begon het nog te hagelen ook. Ideaal fietsweer dus J…. Ik haat wind!!! 2 rondes moesten we doen en de wind wilde maar niet vannachter komen alleen recht in het gezicht of langs opzij, zodat je lekker zwalpend over de baan ging.

Uiteindelijk kwam ik na 42’ aan op de Grote Markt om daar mijn loopschoentjes te pakken en aan de laatste 5 km van de wedstrijd te beginnen. De beentjes voelde nog vrij soepel maar in het begin van de tweede ronde kwam de man met hamer toch even langs. Gelukkig stond mijn ventje in de buurt en die heeft hem vriendelijk verzocht terug naar huis te gaan. Even wat peptalk en ik kon verder voor mijn laatste 2,5km. 

Na 1h28 kwam ik eindelijk over de streep, ik had het gehaald !!! ODS zus Lies stond me aan de streep op te wachten die had ook haar triatlon (haar 3^de reeds!!) weer tot een goed einde gebracht.

Supergelukkig was ik …het was me gelukt, in een tijd die ik helemaal niet in gedachte had. 

Nog 4 dagen te gaan…

Binnen 4 dagen is het zover, mijn eerste triatlon. Het is weliswaar een achtste maar toch staan de zenuwen al redelijk gespannen. Mijn ODSzusje Lies heeft er al 2 achter de rug ondertussen en heeft me al wat moed gegeven. Ook zij zal zondag in Vilvoorde starten. Tristan de derde uit de ODSfamilie neemt de kwart voor zijn rekening.

Vorige week heb ik een eerste “open water” training gehad en die viel reuze mee. Het eerste probleem was snel overwonnen, nl.  het gevecht met de wetsuit! Het ging vrij vlotjes aan maar voelde me wel een beetje een sardientje in een blik. J

Na enige uitleg van Jan gingen we in het water. Het water voelde zalig alleen die vieze dingen op de bodem moest er van mij niet bij zijn. We zwommen een paar keer naar het vlaggetje, de eerste keer met een omweg. (Mijn oriëntatie is nog niet zo geweldig). Ik moest de koord onder water volgen volgens Jan... “HUH welke koord, ik zie niks!” Toen moest ik in zijn voeten zwemmen…..waar. welke voeten?  Na enige tijd lukte het me toch om op een redelijk rechte lijn te zwemmen. … Coach Jan bleef goed in mijn buurt en gaf me enkele nuttige tips.

 Natuurlijk was deze kennismaking met “open water” geen vergelijk met het geplons en gevecht van in een wedstrijd maar toch…

Deze week is een rustige week qua training. Beetje loslopen, losfietsen en rustig zwemmen. En vooral goed eten én drinken. (hoort daar ook een glaasje wijn bij? J )

De trainingen zij goed gevolgd dus IK BEN ER KLAAR VOOR!!

Samen met Lies en Tristan zullen we zondag “over de streep” komen!

Karhu jogging

06 mei 2012

Zondagmorgen 09:30, het is tijd om richting Lille te vertrekken. Om 11 uur ben ik ingeschreven om de Karhu Jogging te lopen. Een 6 km doorheen de lilse bergen.

’s Middags staat de kwart triatlon op het programma waar ik mijn ventje ga aanmoedigen. Het is niet echt aangenaam weer, echt koud, zelfs mijn handschoenen en muts gaan mee. (nee, ik overdrijf niet het was echt koud). Om half 11 komen we aan in Lille, er was nog weinig beweging te zien van andere lopers. Ondertussen waren we ook al te weten gekomen dat de triatlon een duatlon geworden was omdat het water te koud was.

Ik ging men nummer halen en trok richting start. Vlak voor we moesten vertrekken trok in men outfit aan om toch maar zo lang mogelijk iets warms aan te houden. Aan de start stonden ongeveer 18 mensen. 

Het was de loopwedstrijd met het minste aantal deelnemers denk ik. J En PANG!! We waren vertrokken….

De Karhubeer was ook van de partij, we moesten proberen voor hem aan te komen dan kregen we een T shirt J. Maar zodra het startschot gegeven was schoot de beer er vandoor en kon ik nog net zijn staartje aan het eind van het strand zien verdwijnen.

Het was een zwaar parcour…strand, drassig en enkele korte krachtige kuitenbijtertjes.                                                                   Op het einde van de eerste ronde stond mijn ventje op de goeie plaats foto’s te trekken. Rood van de inspanning en strompelend de berg op werd ik vastgelegd op de gevoelige plaat!

Na 42 minuutjes kwam ik aan, best wel tevreden over de tijd want het was een zwaar parcour.

Aan de aankomst wachtte ons nog een verrassing. Omdat er zo weinig lopers waren komen opdagen waren er veel te veel T shirts en kreeg iedereen er dus eentje. J

Het was weer een leuke wedstrijd en ik kijk al uit naar de volgende!!

 Pechweek

Van een pechweek gesproken. Donderdag kreeg ik plots tandpijn, niet zomaar effe tandpijn, het bleef duren. Dus de volgende dag nemen we een brufentje, de rest van de dag kon ik redelijk pijnvrij doorbrengen. In het weekend begon het pas echt. Elke keer mijn hart een slag gaf, gaf mijn tandje er ook één. Ik had maar één wens het hele weekend “ik hoop dat men tand eruit valt”!!!. Toen de dosis sidergine en brufen bijna op was kon ik naar de tandarts. Diezelfde dag was de pijn weg, geweldig!! Nu moet ik niet naar de tandarts (dacht ik, maar daar was mijn ventje het niet mee eens). Dus toch richting martelbank (hoe noem je zoiets anders). De tandarts wist me te vertellen dat de zenuw die ontstoken was, en die dus ook die geweldige pijnen gaf, ondertussen dood was J. Super!! dan ben ik er ineens vanaf. Nee hoor, ik mag nog 5 keer terugkomen….Dus de komende weken zal het sporten zijn afwisselend met tandartsbezoeken.

Dit was probleem 1. Ik weet het je hebt je tanden niet nodig om te sporten maar met tandpijn kan je gewoon niet sporten. Ik kan op zo een moment alleen maar heel vies gezind rondlopen.

Probleem 2

Je af en toe eens helemaal uitrekken is gezond….

Bij deze bewijs ik het tegendeel J

Gisteren was ik op bezoek bij Bonneke (= bomma J ), en na een tijdje in de zetel gezeten te hebben rek ik me eens flink uit en dat had ik nu juist iets minder hevig moeten doen.

Diezelfde avond voelde ik al dat het niet juist zat. Men arm ging niet meer omhoog of opzij. Het beterde niet dus 2 dagen later ( ik wacht altijd effe af, het moest zo eens direct over gaan) ging ik maar naar de dokter. Na een hele uitleg met moeilijke woorden kwam het er uiteindelijk op neer dat ik iets in de schouder goed verokken had. Ijs leggen en afwachten, als het na het weekend niet beter is zit er hoogstwaarschijnlijk een scheurtje in.

Dus rust is de boodschap, ofwel een alternatief zoeken. “Op naar de fitclass” toestellen en oefeningen genoeg waar je geen arm voor nodig hebt J

Zwemloop Brugge 22/04/2012

Het is zondagmorgen 06:00 en de wekker loopt af, zelfs als dit op een doordeweekse dag gebeurt verklaar ik mezelf gek. Om 6 uur opstaan vervolgens 2 uur rijden om dan in koud water te springen en nog 5 km te moeten lopen in de koude…… Waar zijn we in godsnaam aan begonnen! J. Je moet er iets voor over hebben om over die streep te komen!

Na mijn eerste duathlon vond ik het ook nodig om een zwemloop te doen kwestie van alles eens te combineren. Een laatstejaarsstudent van het KTA in Brugge moest voor zijn eindwerk een zwemloop organiseren, dé ideale gelegenheid om dit een keertje mee te doen.

Aangekomen in Brugge gingen we ons eerst aanmelden en ons nummer afhalen. Het nummer werd onmiddellijk getatoeëerd op armen en benen (net echt J ) en we kregen onze box mee voor het loopgerei in te steken. Bruno deed ook mee en vertrok 20 minuten voor mij. Na enige tijd rond gekeken te hebben kwam ik tot het besef dat er wel heel veel mannen waren, we waren met 2 vrouwen.  Mijn zelfvertrouwen daalde weer een beetje en de drempel om mee te doen werd een stuk hoger. Elke groep bestond  uit 5 mensen, ieder kreeg een baan. In de groep voor mij stopte een zwemmer na een 200 m om effe op adem te komen… oef! Er zijn er nog die problemen hebben, na dit gezien te hebben had ik terug wat moed J

09:20 we moesten ons klaarmaken om te verrekken, met z’n vijven( 4 mannen en ik) gingen we het water in. We kregen nog een laatste info… als ze gele bordje in het water steken moeten we nog 100m…das interessant, ik geraak namelijk altijd men tel kwijt als ik baantjes trek.

3…2…1… en we zijn vertrokken. Ik moet zeggen het ging eigenlijk heel vlot, uiteraard waren de mannen eerst uit het water en had ik het zwembad nog even helemaal voor mij alleen (wat een luxe, moest ik van profiteren hé gebeurt niet vaak J ). Ik had de tel goed bijgehouden en ging voor de laatste 100m…maar het gele bordje kwam niet. Had ik dan toch verkeerd geteld? Na nog een keer heen en weer gezwommen te hebben nog geen geel bordje???? Hoe kan dat nu???? Verder zwemmen dus, nog een keer heen en terug…geen geel bordje…Toch effe vragen hoeveel baantjes ik nog moet. De jongen aan de kant antwoordde doodleuk, “Oh je bent er al hoor”… grrrrrrr. Ok, uit het bad, loopschoenen aan en vertrekken.

3 toertjes lopen en we zijn er weer. In toer 2 en 3 kreeg ik gezelschap van mijn schatje en die gingen dus veel sneller voorbij J. In de laatste toer kwamen er 2 lopers dichterbij, dit mocht ik niet laten gebeuren (het competitiebeestje kwam effen boven) en de versnelling werd een beetje hoger gezet J. Na 43 minuten kwam ik over de streep, met een goed gevoel en natuurlijk weer blij dat ik toch meegedaan had.


Op naar de volgende wedstrijd!!