Pechweek

Van een pechweek gesproken. Donderdag kreeg ik plots tandpijn, niet zomaar effe tandpijn, het bleef duren. Dus de volgende dag nemen we een brufentje, de rest van de dag kon ik redelijk pijnvrij doorbrengen. In het weekend begon het pas echt. Elke keer mijn hart een slag gaf, gaf mijn tandje er ook één. Ik had maar één wens het hele weekend “ik hoop dat men tand eruit valt”!!!. Toen de dosis sidergine en brufen bijna op was kon ik naar de tandarts. Diezelfde dag was de pijn weg, geweldig!! Nu moet ik niet naar de tandarts (dacht ik, maar daar was mijn ventje het niet mee eens). Dus toch richting martelbank (hoe noem je zoiets anders). De tandarts wist me te vertellen dat de zenuw die ontstoken was, en die dus ook die geweldige pijnen gaf, ondertussen dood was J. Super!! dan ben ik er ineens vanaf. Nee hoor, ik mag nog 5 keer terugkomen….Dus de komende weken zal het sporten zijn afwisselend met tandartsbezoeken.

Dit was probleem 1. Ik weet het je hebt je tanden niet nodig om te sporten maar met tandpijn kan je gewoon niet sporten. Ik kan op zo een moment alleen maar heel vies gezind rondlopen.

Probleem 2

Je af en toe eens helemaal uitrekken is gezond….

Bij deze bewijs ik het tegendeel J

Gisteren was ik op bezoek bij Bonneke (= bomma J ), en na een tijdje in de zetel gezeten te hebben rek ik me eens flink uit en dat had ik nu juist iets minder hevig moeten doen.

Diezelfde avond voelde ik al dat het niet juist zat. Men arm ging niet meer omhoog of opzij. Het beterde niet dus 2 dagen later ( ik wacht altijd effe af, het moest zo eens direct over gaan) ging ik maar naar de dokter. Na een hele uitleg met moeilijke woorden kwam het er uiteindelijk op neer dat ik iets in de schouder goed verokken had. Ijs leggen en afwachten, als het na het weekend niet beter is zit er hoogstwaarschijnlijk een scheurtje in.

Dus rust is de boodschap, ofwel een alternatief zoeken. “Op naar de fitclass” toestellen en oefeningen genoeg waar je geen arm voor nodig hebt J