Mijn eerste duathlon

10 april

Het is een tijdje geleden dat ik nog eens iets op mijn blogje geschreven heb maar hier zijn we weer!!

We zijn reeds 4 weken ver met de trainingen. Alles verloopt redelijk naar wens en ik voel stilletjes aan toch dat ik vooruitgang boek. 

Het zwemmen lukt vrij goed, 500m begint bijna te lukken in één keer zonder ademsnakkend aan te komen.

Het lopen vordert traagjes maar de kilometers worden stilletjes aan opgebouwd. Snelheid speelt geen rol, aankomen wel!

De fietstrainingen beperken zich op het moment tot een vast parcourtje om de houding wat gewoon te worden. Een ritje naar de Paalse Plas een keer of 2 rond rijden en terug naar huis. Het voordeel van deze route, superfietspad met weinig steentjes. Banden vervangen is nog niet mijn sterkste kant :-)

Anderhalve week geleden las ik op de website van de VTDL dat er een Ladies Fun Duathlon werd gehouden in Herentals. Na lang twijfelen schreef ik me in, het was tenslotte voor de fun :-)

Een dag voor de duathlon kwam het getwijfel, zou ik het wel kunnen, kon ik niet verkeerd rijden, wat als het fietsen niet lukt, wat als ik lek rijd.....(en zo kan ik nog wel effe doorgaan)

Maandag 9 april

maandag was het dan zover, de wedstrijd begon om 14:00. Nadat ik alles had klaargelegd en 10 maal had gecheckt en gedubbelchekt konden we vertrekken. Oh ja... de fiets nog :-), mijn schatje was zo lief geweest om die al in de koffer steken. Wat zouden we toch zonder die lieverd doen? :-)

Aangekomen in Herentals gingen we eerst mijn startnummer halen.

Onderweg kwamen we nog "over de streper" Nancy tegen van vorig seizoen. Na een motiverende babbel ging ik alles klaarzetten.

De fiets werd goed zichtbaar gezet in een recht lijn tov de plaats waar je binnen kwam met het lopen, kwestie van hem goed terug te vinden (weer een tip van mijn schatje :-) )

Alles werd mooi klaargelegd, schoentjes handschoenen en bril. Helm aan het stuur en fietstruitje met lange mouwen. Drinkbus in de houder en alles was klaar, ik kon vertrekken!

Om 14:00 werd dan het startsein gegeven. Ik vertrok heel kalm aan wilde niks forceren, aankomen is belangrijker dan onderweg moeten opgeven omdat ik te hevig was.

De 5 km vlogen om voor ik het wist stond ik aan mijn fiets. Loopschoenen uit fietsschoenen aan truitje aan helm en weg. 

20 km...hopelijk rijd ik niet verkeerd...

Ronde 1 ging goed op het gemakje trapte ik door. Ergens in ronde 2 reed er mij een dame voorbij en het wiel van die fiets lonkte wel heel uitdagend naar mij :-) Inpikken maar! (met toestemming van de dame uiteraard). Ook op deze manier vlogen ronde 2 en 3 voorbij,  en voor ik het wist was ik mijn fietsschoenen alweer aan het ruilen voor mijn loopschoenen. Nog een belangrijke tip van mijn schatje "vetrek niet te snel! "

Nog 2,5 km te gaan, dat zal wel lukken....

Maar nog geen 500m en de beentjes hadden me iets te zeggen. Wij zijn op gedaan :-) Maar dan kennen ze mij nog niet. Traag lopen Wendy en het komt in orde. 

Inderdaad na een kilometertje werden de beentjes terug een beetje losser en konden we richting streep gaan.

En YES! daar was de streep, we hebben het gehaald. Het is een begin de eerste streep is binnen, op naar de volgende!